Let's talk about love 3/3

hunhan, kaisoo, chanbaek, nc-17, fluff, humor, ot12, hs

3 część:  10,5k słów

pod niektórymi numerkami ukryty jest soundtrack 

o k ł a d k a

[10]

– Słyszałem, że dziś masz randkę z Sehunem – powiedział Kris, kiedy siedzieliśmy na boisku szkolnym, za naszym dormem. Boisko należało do budynku C12, a korzystając z ostatnich dni ładnej pogody, grali na nim dosłownie wszyscy sportowcy. Niektórzy, jak Kris zrobili sobie przerwę, a ja postanowiłem im towarzyszyć, dlatego, że nie uśmiechało mi się siedzenie w środku, zwłaszcza samemu, bo wszyscy gdzieś cudownie zniknęli. To znaczy, widziałem Chanyeola, Sehuna, Suho, Tao, a nawet Laya, ale reszta postanowiła spędzić ten czas zupełnie gdzieś indziej, beze mnie.

– Tak – odburknąłem ze złością. – Moja drużyna przegrała, a pokładałem w niej wielkie nadzieje – dodałem, łapiąc się za pierś, w której biło moje serce, byleby podkreślić dramatyzm i tragizm mojej przegranej, z którą jeszcze nie zdążyłem się pogodzić.

– Gdzie cię zabiera?

– Nie wiem i chyba to lepiej – stwierdziłem – ale znając jego upodobania, nie zdziwię się, jak zaciągnie mnie do burdelu.

– Zabierz gumki – mruknął, a ja roześmiałem się. – Ale ja mówię całkiem poważnie.

– O nie – wysyczałem przez zęby – nikt nie będzie mnie rozdziewiczał, zwłaszcza Sehun. To, że przegrałem z nim zakład, nie znaczy, że rozłożę przed nim nogi przy pierwszej lepszej okazji. Możesz być tego pewien – zapewniłem go i uśmiechając się z dumą, wyprostowałem się.

– Jesteś prawiczkiem?

– A czy mam się tego wstydzić?

– Nie, to po prostu... – Kris zamilkł na chwilę, zapewne szukając odpowiedniego słowa – dziwne. Jesteś pewnie jedyną dziewicą w naszej paczce, pomijając Kyungsoo, ale on prędzej odgryzie kutasa Jongina, nim ten zdąży się do niego dobrać – skomentował, z rozbawieniem kręcąc głową. – Choć kto tam wie, może nas jeszcze pozytywnie zaskoczy.

– Czekaj – zatrzymałem go – czyli mówisz, że powinienem się przespać z tym idiotą?

– Tego nie powiedziałem.

– Ale zasugerowałeś.

– Słuchaj, Luhan – zaczął, całkowicie odwracając wzrok od boiska i przeniósł go na mnie. – To nie tak, że bycie dziewicą czy tam prawiczkiem jest złe – powiedział i również się oparł. – To znaczy, to dla mnie dziwne, bo jesteśmy w takim wieku, że raczej mamy swoje potrzeby i musimy się jakoś zaspokajać. Wiem, że pewnie czekasz na tego jedynego, ale życie to nie bajka, takiego nie znajdziesz – stwierdził. Świetnie, to do końca życia zostanę dziewicą. – Po prostu nie broń się przed tym, kiedy to nadejdzie. No chyba, że Sehun cię do tego zmusi, to powiedz, skopię mu tyłek. – Te słowa sprawiły, że uśmiechnąłem się jeszcze szerzej.

– Tylko błagam, nie zaczynaj rozmowy o bezpiecznym seksie, to już mam za sobą.

Kris już nie odpowiedział, jedynie uśmiechnął się, widząc kto idzie w naszą stronę. Cały mokry od potu, zmęczony Sehun ubrany jedynie w dresy i czarną bokserkę, usiadł obok, zbliżając się niebezpiecznie blisko mnie.

– Nie zapomnij o naszej randce, laleczko.

– Jasne – fuknąłem, wstając – tylko ty nie zapomnij się wymyć – dodałem i skierowałem się w stronę dormu stwierdzając, że więcej czasu niż muszę, nie chcę z nim spędzać.

[11]

Niestety, godzina, o której całym sercem próbowałem zapomnieć, nadeszła szybciej, niż się spodziewałem. Już po siedemnastej byłem razem z Sehunem w miejscu, w którym miała odbyć się nasza randka. Sehun oczywiście wyglądał niesamowicie, ubrany w ciemne, obcisłe spodnie z dziurami na kolanach, białą koszulkę z jakimś bliżej mi niesprecyzowanym napisem i czarną, skórzaną kurtkę, ale zakładałem, że nawet jeśli włożyłby na siebie worek po ziemniakach, i tak zwróciłby na siebie uwagę wszystkich dziewczyn wokół. Już się patrzyły, co doprowadzało mnie do szału. Może nie chciałem być tu z Sehunem, ale to była moja randka, nie ich.

– Kino – mruknąłem, trzymając wielki kubeł popcornu, który niemal wysypywał się z niego i zasłaniał mi pole widzenia. – Z wszystkich miejsc, jakie są na tym świecie, wybrałeś kino – powtórzyłem, marszcząc nos. – Zapewne długo nad tym myślałeś. Bo kino wcale nie jest takie oczywiste – zironizowałem, a Sehun popatrzył na mnie z miną zbitego psa.

– To ty jesteś wybredny – skomentował – poza tym pierwszy raz jestem na randce. Nie mam doświadczenia.

Oh Sehun pierwszy raz na randce. Co?! Myślałem, że skoro pieprzy dosłownie każdą osobę, jaką widzi i jest tak bardzo rozchwytywany w naszej szkole, to był na wielu randkach, a ta nasza zginie w tłumie tych wszystkich. Nadal to mi nie pasowało i z początku myślałem, że Sehun robi sobie ze mnie żarty, tylko że był całkowicie poważny.

– Co? – zapytałem, by się upewnić.

– Nigdy nie byłem z nikim na randce, to mój pierwszy raz – powtórzył. – Jakoś wcześniej o tym nie myślałem.  Po prostu poznawałem kogoś, potem lądowaliśmy w łóżku i na tym się kończyło – dodał, wyjaśniając – więc jeśli coś spieprzę, to przepraszam.

Dobrze, musiałem przyznać, że tego zdecydowanie się nie spodziewałem, zwłaszcza po nim. Przecież to był Oh Sehun, ktoś, kto jak mi się wydawało, zmieniał dziewczyny jak skarpetki, ewentualnie bokserki, i cóż, nawet w moich najskrytszych myślach nie pomyślałem sobie, że będzie nieco inaczej, a sam Sehun okaże się taką sama dziewicą w tych sprawach jak i ja. Mimo wszystko to nie tłumaczyło go, jeśli chodziło o miejsce naszej randki. Już nawet wesołe miasteczko byłoby jakąś większą rozrywką.

– Jasne – odburknąłem, czując jak popycha mnie w stronę sali. – To teraz mi powiedz, na co mnie zabierasz – odezwałem się po chwili, wskazując na dwa bilety w jego ręce. Zgadywałem, że horror, ale może jeszcze mógł mnie czymś zaskoczyć.

– Horror, spodoba cię się – obiecał, a ja pokręciłem ze zrezygnowaniem głową. Czy on mógł być jeszcze bardziej oczywisty?

To wszystko wydawało się być naprawdę cholernie oklepane, a ja narzekałem, bo to była moja pierwsza prawdziwa randka i chyba też trochę wariowałem. Kiedy byłem kilka lat młodszy, obiecałem sobie, że tego dnia wszystko będzie idealne, począwszy ode mnie, jego, poprzez miejsce, a kończąc na gestach. Jednak nie myślałem, że wyląduję w kinie z chłopakiem, który zaciągnie mnie tu praktycznie siłą. Chociaż i tak było lepiej niż wcześniej, bo teraz widząc go, dosłownie się rozpływałem. Mógł nie zmieniać koloru tych włosów, przynajmniej łatwiej byłoby mi nadal go od siebie odpychać.

Wybór Sehuna, odnośnie filmu był strzałem w dziesiątkę, przynajmniej w moim odczuciu, bo sam Oh nie wyglądał na szczególnie szczęśliwego. Ale musiałem przyznać, że dawno nie ubawiłem się tak na żadnym horrorze. Mogli zaznaczyć, że to komedia, jakoś przygotowałbym się mentalnie. Natomiast Sehun siedział niesamowicie blisko mnie, zasłaniając oczy ręką, bardzo dyskretnie oczywiście, na każdej „straszniejszej” scenie. Biedny, prawdopodobnie myślał, że to ja będę się do niego tulił i wrzeszczał jak dziecko, widząc faceta z zakrwawionym tasakiem. Niestety ja byłem całkowitym przeciwieństwem tych słodkich idiotek, które czasem nawet udawały, tylko po to, żeby przypodobać się chłopakowi. Żeby on wiedział, że ma nad nimi jakąś władzę i jest dla nich schronieniem, kimś, kto je obroni.

– Może chcesz wyjść? Dołączę, jak się skończy.

– Nie, świetnie się bawię – odparł Sehun z nieszczerym uśmiechem.

– Jeśli dalej będziesz się tak dobrze bawił, to mi tu zasłabniesz – szepnąłem i uniosłem kąciki ust ku górze – a ja cię stąd wynosił nie będę. Może wyglądam na silnego, ale nie jestem drugim Hulkiem Hoganem, wybacz.

Sehun roześmiał się chwilę później, zabawnie mrużąc oczy. Przez to zrobiły mu się jedynie cienkie kreski przyozdobione rzęsami i musiałem przyznać, że wyglądał komicznie. Niektórzy, kiedy się uśmiechają, czy też śmieją, wydają się być jeszcze piękniejsi, u Sehuna to działało na odwrót.

– Ale ja mówiłem całkiem poważnie – poinformowałem go, uderzając ostrzegawczo w ramię. – Dobrze, myśl sobie co chcesz, ale to nie ja zasłaniam sobie oczy, kiedy widzę krew i nie przygrywam szkolnemu chórkowi w wolnych chwilach – dodałem i tym razem to ja uśmiechnąłem się, natomiast mina biednego Sehuna całkowicie zrzedła.

– Już z tym skończyłem – odparł dumnie, jakby co najmniej wygrał mistrzostwa świata w piłce nożnej. Trochę zrobiło mi się go szkoda. – Pani Lee wróciła, przestałem ją zastępować.

– Dalej nie wierzę, że dałeś się w to wciągnąć. – Zrobiłem dziwną minę, rozsiadając się wygodniej w fotelu. Na sali na szczęście nie było wcale tak dużo ludzi, tylko jakaś grupka nastolatków po drugiej stronie i starsza para na samym początku. Przez głośność filmu też nie bałem się, że ktokolwiek usłyszy, poza tym nawet jeśli, to Sehun będzie się wstydził, nie ja. – To trochę obciach, nie sądzisz? Spodziewałem się dosłownie wszystkiego, ale nie tego – dodałem, patrząc jak Sehun zaciska jedynie wargi. Na moment oderwał ode mnie wzrok i przeniósł go na ekran, czego od razu pożałował. Widząc zakrwawioną siekierę i na wpół przeciętą kobietę, Sehun niemal podskoczył na siedzeniu, momentalnie wtulając się we mnie.

To był ten moment, kiedy miałem ochotę go odepchnąć, przy okazji krzycząc na całą salę kinową, że mu do reszty poprzewracało się w tej pustej głowie. Ale nie zrobiłem tego, bo jego uścisk był miły, a perfumy, którymi się spryskał, były niebem na ziemi i moim własnym rajem. Wcale nie były delikatne, ale swoją wonią nie mdliły ani nie przytłaczały, były idealne. Nie potrafiłem ich dokładnie określić, ale z pewnością były tropikalne i po raz pierwszy miałem z nimi styczność.

– Jesteś pewien, że wytrzymasz tutaj do końca filmu?

W tym momencie Sehun odsunął się ode mnie i uśmiechnął się w zakłopotaniu. Wyglądał zabawnie, kompletnie nie wiedząc, co ze sobą zrobić.

– Oczywiście, że tak – mruknął po momencie i wyprostował się, siadając normalnie w fotelu. Potem jedną rękę położył na oparciu mojego siedzenia, oddychając głęboko. – Chwila słabości.

– Ta chwila trwa od samego początku.

Sehun całkowicie się zmieszał. Siedział na tym fotelu jak obrażony dzieciak, a mnie zachciało mi się śmiać. To całkowicie do niego nie pasowało, bo cholera, to szkolny podrywacz, ponoć najgorętsze ciacho w szkole i osoba, która zarobiła wielkiego minusa, w dniu, kiedy się poznaliśmy. Ale teraz... wydawało mi się, że Sehun choć przez chwilę jest sobą, dosyć nieogarniętym, ciotowatym sobą, który momentami nadal chce zgrywać bad boya. Mimo wszystko wolałem tę jego, jak myślałem, prawdziwą wersję.

Po momencie krzyknął znowu, a ja zarechotałem, nie mogąc już wytrzymać.

 – Co powiesz na to, żebyśmy się przeszli coś zjeść? Zgłodniałem – powiedział po momencie, już w ogóle nie patrząc na film, który i tak powoli się kończył.

– Słaba wymówka, ale zawsze jakaś. Chodź – zakomunikowałem, podając mu rękę, żeby wstał.

Cenna informacja: Jeśli chcesz pozbyć się Oh Sehuna, zaproś go do kina na horror.

Droga do kawiarenki, którą wybrałem ja, wcale nie była taka długa, kino znajdowało się od niej góra dwieście metrów, a wielkim plusem było to, że w środku nie było zbyt wielu ludzi, dlatego też z łatwością wybraliśmy stolik. Chociaż niesamowicie spieszyło mi się do dormu, zważywszy na moją moją porę do leżenia i nic nie robienia, a przy okazji i do słuchania wywodów Baekhyuna na temat niesamowitej Britney Spears, wiedziałem, że nie wrócę szybko. Dlatego też nagle polubiłem siedzenie w kawiarni, głównie dlatego, że miałem więcej spokoju, nawet z kimś takim, jak Oh Sehun, który zdążył ochłonąć po filmie. Nie był już tak bardzo czerwony, ani nie trząsł się śmiesznie, nie mogąc złapać oddechu. Żałowałem tylko, że już nie krzyczał, bo nie zdążyłem nagrać jego pisków, które ani trochę mi do niego nie pasowały.

Gdybym nie znał Sehuna i w tej chwili na niego spojrzał, stwierdziłbym od razu, że jest bad boyem, może nie playboyem, ale że wiele dziewczyn chce się z nim umawiać, ale on wybrał tę jedną, najgłupszą, z wielkimi cyckami. Że niezbyt dobrze radzi sobie w szkole, bo woli imprezy i w pewnym sensie jest postrachem słabszych. W życiu nie powiedziałbym, że krzyczy na horrorach i pierwsza randka, jaką odbył, trwa teraz, ze mną, z chłopakiem, który nawet nie chciał na niej być.

– Jak długo będę tu musiał jeszcze z tobą ślęczeć? – zapytałem, odkładając kartę menu. Były w niej raczej rodzaje kaw, za którymi nie przepadałem, ale nie brakowało wielu deserów i wiedziałem, co zamówię. Po tym będę mógł się kulturalnie zmyć z wymówką, iż jest już dosyć późno, a zakładałem, że Sehun też specjalnie nie będzie nalegał na to, bym został i po prostu pójdzie na dziwki.

– Nie – odparł  po chwili i uśmiechnął się do mnie dziwacznie. Musiałem przyznać, że teraz nie wyglądał aż tak bardzo paskudnie, może dlatego, że w kawiarence było dosyć ciemno, a nad nami wisiały jedynie dwie niewielkie lampki, które były raczej częścią dekoracji aniżeli oświetlenia. I w sumie jakby całkowicie zgasły, a ja zamknąłbym oczy i wyobraził sobie na jego miejscu Krisa, to tak, z tym uśmiechem wyglądałby całkiem przyzwoicie. – Dzisiaj jesteś mój i nie zamierzam cię szybko puszczać, zwłaszcza, że strasznie ciężko cię później złapać.

– To nie fair, zrobiłeś to bez mojej zgody – oburzyłem się.

– To ty przegrałeś zakład. Nic nie poradzę, że twoja ulubiona ulubiona drużyna piłkarska to panienki, które nie potrafią strzelić gola – odpowiedział, a ja zmrużyłem oczy, dorysowując mu w swojej głowie do tego minusa, którego kiedyś zarobił, jeszcze trochę kreski. Jeszcze jedno takie zagranie, a trafi na moją czarną listę. Nie miałem takiej, ale specjalnie dla niego mogłem założyć. – Ale jestem jej wdzięczny.

– Po co zapraszałeś mnie na randkę? Równie dobrze mogłeś się założyć ze mną o to, że jeśli przegram, dam ci dupy, na jedno by wyszło, tylko stałoby się to szybciej – warknąłem, marszcząc nos.

Sehun nie zdążył nic odpowiedzieć, ponieważ do naszego stolika podeszła kelnerka. Była dość ładna, ubrana w białą bluzkę z dosyć dużym dekoltem i czarne, bardzo obcisłe spodnie, które naprawdę dobrze podkreślały jej wyrobiony tyłek. Twarz miała nieprzeciętną, delikatną, ale charakterystyczną, taką, która zapada w pamięć. Niemal od razu, gdy podeszła do naszego stolika, prawie rzuciła się na Sehuna, który siedział naprzeciwko mnie. Pożerała go wzrokiem i miałem wrażenie, że gdyby mnie tu nie było, momentalnie pozbyłaby się z niego ciuchów. Dlatego czekałem, aż z łaski swojej odbierze zamówienie i sobie pójdzie.

– Odbierasz to zamówienie, czy umawiasz się z nim na seks? – zapytałem wściekły, kierując pełne jadu spojrzenie na dziewczynę, która niemal natychmiast się ogarnęła, stając prosto. Uśmiechnęła się do mnie sztucznie, choć wiedziałem, że miała mnie ochotę zamordować, zresztą jak ja ją. Ale zrozumiałem, że żeby normalnie wyjść na randkę z kimś takim jak Oh Sehun, trzeba ubrać mu na głowę torbę papierową i wyciąć otwory na oczy, albo po prostu kazać się mu nieustannie uśmiechać, co odstraszy potencjalne przylepy. – Dużo lepiej – dodałem i spojrzałem na menu – poproszę szarlotkę lodami śmietankowymi.

– Dla mnie to samo – mruknął po chwili Sehun, a kelnerka jeszcze raz obdarzając go spojrzeniem, odeszła. – Ktoś tu jest zazdrosny – powiedział, szczerząc się do mnie – to mi schlebia, laleczko.

– Chyba kpisz. – Zmrużyłem ostrzegawczo oczy. – Chcę po prostu moje zamówienie, jak je przyniesie, możesz iść z nią na szybki numerek, nie obrażę się, a w sumie nawet będzie lepiej, bo wolę jeść w samotności – sprecyzowałem i uśmiechnąłem się zwycięsko, ale nawet to nie sprawiło, że Sehun skończył z tą okropną miną.

– Właściwie, jest całkiem niezła...

– A ty obleśny, zgracie się – rzuciłem i teatralnie przewróciłem oczami, wstając.

– Dokąd idziesz?

– Do łazienki. Jeżeli chcesz, teraz masz okazję uciec, bo nie oszukujmy się, ja bym to zrobił, gdybyś to ty poszedł za potrzebą – stwierdziłem i zniknąłem za drzwiami. Zrobiłem, to co musiałem, umyłem ręce i zatrzymałem się na moment przed lustrem, poprawiając swoje jasne blond włosy, które potrzebowały już odświeżenia.

Nie spieszyłem się, by ponownie zobaczyć Sehuna, ale wizja szarlotki na stoliku okazała się być zbyt kusząca i niemal w trybie natychmiastowym popędziłem do głównego pomieszczenia, gdzie siedziałem razem z Sehunem. Ale gdy przekroczyłem próg drzwi, nie zdziwiłem się, że ujrzałem Oh z kelnerką, która wypinała cycki przed jego twarzą. Nie robiła tego wcale dyskretnie, a tym bardziej, nagle jej dekolt stał się większy. Wcale tego nie uważałem za przypadek i naprawdę miałem ochotę wywlec tę idiotkę za te rude kudły. Wiem, co mówiłem o Sehunie, ale mimo wszystko, jeśli naprawdę chciał ją przelecieć, to mógł to zrobić dnia następnego, albo przy okazji odstawić mnie do dormu, oczywiście zaraz po tym, jak zjem szarlotkę.

Byłem dosyć blisko, więc doskonale słyszałem jak ta ruda prostytutka podrywa Sehuna. Myślałem, że on poleci na to i skorzysta z mojej oferty, którą złożyłem nim wyszedłem do łazienki, ale on jedynie uśmiechnął się do niej przepraszająco i odparł, że jest na randce. W tamtym momencie zaskoczył mnie tak samo, jak ojciec, który powiedział mi, że wyjeżdżam na rok do Korei.

Czy to ten sam Oh Sehun, który na jednej imprezie potrafił przelecieć trzy laski? Bo zaczynałem w to wątpić.

Powietrze było zimne, a temperatura spadła. Nie świeciło już słońce, zaszło dawno, natomiast moje ręce cierpiały i marzły z każdą kolejną minutą. Dosyć długo czekaliśmy na autobus, który miał przystanek pod naszą szkołą, ale kiedy nie przyjeżdżał przez pół godziny, stwierdziliśmy, że szybciej dotrzemy pieszo. To była też okazja dla Sehuna, który prawie od razu złapał jedna moją dłoń i splótł nasze palce. Momentalnie odczułem przyjemne ciepło, a lekki rumieniec wpłynął na moje policzki. Moje zdanie było oczywiste na temat Oh Sehuna, ale dzisiejsza randka sprawiła, że miałem ochotę go udusić, zwłaszcza, że nieco polepszył mi zdanie o sobie.

Zakładałem, że to wszystko minie szybko, a ja znienawidzę go jeszcze bardziej... ale robił wszystko, by do tego nie dopuścić. Być może używał na mnie tych swoich sztuczek, za które, prawdopodobnie mu się dostanie jutrzejszego ranka, jak tylko ochłonę.

– Jest ci zimno? Chcesz kurtkę? – zaczął bombardować mnie pytaniami. – A może przytulić cię, żeby cię ogrzać?

– Tak, oczywiście, daj mi swoją kurtkę, a ty idź w podkoszulku przy temperaturze trzech stopni, o ile nie mniej – wyśmiałem go, kręcąc głową. – Sehun, jesteś idiotą. I nie, nie przytulaj, dziś w kinie wyczerpałeś swój limit – dodałem ostrzegawczo, nadal nie wyrywając dłoni z uścisku. Mimo wszystko to było miłe. –  Poza tym to przez ciebie tu marznę. Gdybyś nie wymyślił sobie głupiej randki, teraz ja siedziałbym w domu, pod ciepłym kocem, pewnie słuchając piosenek Britney Spears, jakby Baekhyun nie wiedział, co to słuchawki, a nie szwendał się po ulicy.

– Luuu – Sehun przeciągnął, zatrzymując się nagle, po czym przyciągnął mnie bliżej siebie, zamykając w ramionach. – Trzęsiesz się – szepnął mi do ucha, a ja jedynie westchnąłem, próbując go odepchnąć, ale trzymał mnie zbyt mocno.

–  Dlaczego ty wciąż się starasz?! –  wypaliłem, nie mogąc wytrzymać. To zaczęło mnie przytłaczać. –  Już naprawdę nie mogę cię zrozumieć –  warknąłem po chwili. – Zazwyczaj, jak ta druga osoba cię ignoruje, powinieneś odpuścić, a to ciebie nakręca! Mam rozłożyć przed tobą nogi, żebyś dał mi spokój?!

Sehun jedynie zaśmiał się i pokręcił głową.

–  Jeśli to zrobisz, będę chciał cię jeszcze mocniej –  odpowiedział, a ja skapitulowałem, bo naprawdę nie potrafiłem go zrozumieć.

–   W takim razie o co chodzi? – zapytałem w końcu, patrząc się na jego twarz. Sehun nadal trzymał mnie w objęciach i naprawdę, jednocześnie robiło mi się słabo, ponieważ to było dosyć kochane i miałem ochotę go zdzielić za to, że przymusza mnie do rzeczy, których teoretycznie nie chcę. – Dlaczego ja? W szkole jest tyle osób... Cholera, Sehun! W szkole ludzie zabijają się, żebyś chociaż na nich spojrzał, a ty upatrzyłeś sobie mnie i nie odpuszczasz, nawet kiedy cię do tego zmuszam.

– O to chodzi, Luhan – szepnął i pogładził swoją dłonią mój policzek. – Inni chcą mnie, kiedy ja nie pragnę ich. To mnie przytłacza, ponieważ wydają się mnie sobie przywłaszczać. Są zbyt łatwi do zdobycia, ponieważ sami pchają się w moje ręce, a ty... ty po prostu byłeś inny. Dla mnie idealny, nawet jeśli zmuszałeś mnie do okropnych rzeczy, ale nadal nie mogłem przestać myśleć, że to dla ciebie i chciałem robić to dalej.

– Nawet czyścić toalety?

Oboje wybuchliśmy śmiechem.

– Zwłaszcza czyścić toalety – odezwał się po chwili ciszy. – Ja wiem, że nie jestem typem romantyka, o którym marzysz. Nie będę przy tobie każdego ranka, mówiąc ci, że cię kocham, nie urządzę fantastycznych randek, których nie będziesz potrafił zapomnieć, być może spieprzę też wiele innych rzeczy, ale zrobię wszystko, by być jeszcze lepszym od osoby, którą chciałeś mieć, Lu – mówił cały czas, a jego usta coraz bardziej zbliżały się do mojego ucha. – Wiem też jaką mam opinię, wiem, co mówisz o mnie do Baekhyuna i naprawdę się nie dziwię, ale nie potrafię zmienić swojego charakteru. Dlatego, jeśli naprawdę tego nie chcesz, powiedz, ale nie krzycz. Po prostu powiedz, będąc całkowicie szczerym. Wtedy odpuszczę.

– Dlaczego sprawiasz, że nie potrafię tego powiedzieć? – zapytałem, marszcząc nos. – Przez to nienawidzę cię jeszcze bardziej.

– Po prostu daj mi szansę, Laleczko.

– Jednym słowem, potrafisz zepsuć dosłownie cały nastrój – westchnąłem, a Sehun zaśmiał się i pocałował mnie w czoło, nadal przytulając.

Tak, to właśnie wtedy postanowiłem dać mu szansę. Zrozumiałem, że nie dopuszczałem go do siebie, ponieważ wykreowałem jego, swoją własną wizję na podstawie opinii innych ludzi i własnych obserwacji, zapominając o poznaniu samego Sehuna. Wcześniej widziałem go tylko jako playboya, który nie potrafi utrzymać swojego przyrodzenia w gaciach i może faktycznie taki był, ale poznałem tę fajniejszą, lepszą stronę Sehuna, którą dało się polubić.

Co nie oznaczało, że będzie miał ze mną łatwo. 

[12]

To, że dałem Sehunowi szansę, nie znaczyło, że od razu zostaliśmy parą, w ogóle zastanawiałem się, czy takie słowo istnieje w jego ubogim słowniku. Mimo to nie odstępował mnie na krok. Na początku byłem bliski uduszenia go podczas snu, ale przynajmniej miałem pewność, że nie chodzi po imprezach i nie pieprzy się z przypadkowo napotkanymi laskami.

Całą niedzielę spędziliśmy razem, chociaż później dołączył się też Chanyeol z Baekhyunem i Jongin, który przeglądał chyba Playboya, dopóki nie pojawił się Kyungsoo. Jeszcze nigdy nie widziałem tak szybkiej reakcji, ale zgadywałem, że Kim miał to wyćwiczone do perfekcji.

Poniedziałek okazał się być dziwniejszy niż przypuszczałem. Już po przekroczeniu szkolnego korytarza dopadła mnie Seohyun, szarpiąc za rękaw mundurka. O mało nie wyrwała mi ręki.

– Mów czego chcesz i idź, zanim nas ktoś razem zobaczy – uprzedziłem, mrużąc oczy i ze znudzeniem spojrzałem na swoją kuzynkę, która w odpowiedzi uśmiechnęła się szeroko, zasłaniając dłonią usta. Wyglądała, jakby dławiła się i jednocześnie z tego cieszyła. – Dobra, przestań, to zaczyna robić się przerażające.

– Dlaczego nie powiedziałeś, że umawiasz się z Sehunem?! – pisnęła, a wszyscy ludzie, którzy przechodzili koło nas, od razu się na nas popatrzyli. – Oppa, gratuluję!

– Dziękuję... Czekaj, co? Skąd wiesz?

– Cała szkoła o tym mówi. Poza tym wstyd, żebym musiała się dowiadywać takich informacji od Krystal, a nie własnego kuzyna – warknęła i uderzyła mnie w ramię. – Ale nawet nie wiesz jak się cieszę! Będziemy mogli chodzić na podwójne randki, to będzie świetne.

– Fuj, nie? – Skrzywiłem się. –  I nie chodzę z Sehunem. Byłem z nim na jednej randce, co nie znaczy, że  jesteśmy parą. – I dodatkowo dałem mu szansę, o której postanowiłem jej nie mówić, bo po co. Jeszcze zrobiłaby większy szum wokół tego wszystkiego. – A teraz z łaski swojej zejdź mi z oczu, ponieważ idę egzystować w samotności, a ty mi w tym przeszkadzasz.

– Jak chcesz, oppa. – Wzruszyła ramionami i cofnęła się o kilka kroków. – Ale mam nadzieję, że Sehun okaże się tym jedynym, na którego tak długo czekałeś – dodała i z uśmiechem na ustach ruszyła w stronę oddzielnego skrzydła, gdzie lekcje miały dziewczyny.

Nie skomentowałem już tego, jak mnie nazwała. Poddałem się, ściskając w rękach kilka książek, które wcześniej wyciągnąłem z plecaka. To wszystko zaczynało mnie bawić i zastanawiałem się, jak daleko to zajdzie. I tak zakładałem, że znudzę się Sehunowi po kilku dniach, ewentualnie tygodniach i wróci do swojego poprzedniego trybu życia, a jego słowa, które wypowiedział sobotniego wieczoru okażą się tak samo puste jak on sam. Wtedy ja pożałuję, że kiedykolwiek zdecydowałem się dać mu szansę, ale postanowiłem choć raz ustąpić temu cichemu głosikowi, który podpowiadał, że chcę Sehuna. Wcześniej przysłaniała go czysta złośliwość, która i tak nie potrafiła się zamknąć.

Czasami byłem zbyt skomplikowany nawet dla samego siebie.

[13]

Czas spędzany z Sehunem stawał się w moim odczuciu coraz bardziej przyjemny. Właściwie to było najdziwniejsze, bo broniłem się przed zostawaniem z nim sam na sam rękami i nogami, nie chcąc odpuścić. Wiedziałem, że jeśli choć trochę popuszczę, całkowicie wpadnę i najprawdopodobniej będę żałował. Osoby takie jak Oh Sehun szybko się nie zmieniają, właściwie takie jak ja również. Stare nawyki zostają, nawet jeśli czasem myślimy, że się ich pozbyliśmy. Poza tym, bałem się przyznać przed sobą samym, że właśnie on tak bardzo mi się spodobał, zwłaszcza biorąc pod uwagę wszystkie ekscesy dotyczące naszej dwójki, które zdarzyły się na początku. O mówieniu Sehunowi już w ogóle nie było mowy, wykorzystałby to przeciwko mnie.

Sehun... niestety trzymał się swoich słów i robił wszystko, by stać się w moich oczach idealnym. Czasem z tym przesadzał, za co miałem ochotę go udusić, bo mój pokój nie był w stanie pomieścić większej ilości kwiatów. Próbował być romantyczny, ale zawsze jego zachowanie doprowadzało mnie do łez i mimo że nie chciałem, często mu ulegałem.

Dlaczego ulegałem? Mimo mojej złośliwości, ogólnej niechęci do Sehuna i twierdzenia, że nie potrzebna mi druga połówka, zaczynałem odczuwać przyjemność spędzania czasu z osobą, której się podobam. Czułem się w jakimś sensie wyjątkowy, zdecydowanie inaczej niż wcześniej. Poza tym dostrzegałem malutkie plusy rozmawiania z Sehunem, często poprawiał mi humor, nawet jeśli się kłóciliśmy, a zdarzało się to niesamowicie często. Przynajmniej dwa razy w ciągu jednego dnia. To znaczy, inicjatorem sprzeczek byłem ja, ponieważ w zgodzie umiem wytrzymać jedynie z samym sobą, z nikim więcej.

  Od mojej pierwszej, ale jak zakładałem nie ostatniej randki z Sehunem minęły dwa tygodnie. Dziwiło mnie to, że nie latał do dziewczyn i nie imprezował, bo zakładałem na początku, że nie wytrzyma więcej niż trzy dni. Poza tym nawet nie byliśmy w związku, nie miał oficjalnego zakazu pieprzenia przypadkowych ludzi, by sobie ulżyć, zwłaszcza, że o mojej pupci mógł jedynie pomarzyć. Ona póki co miała zostać nietknięta, zwłaszcza przez takiego narwańca jak Sehun.

 – Sehun, ucisz to dziadostwo, bo nie słyszę własnych myśli – warknąłem, nie odrywając się od zeszytu, który miałem położony na swoich kolanach, próbując jakkolwiek ogarnąć zadania z rozszerzonej matematyki. Siedziałem na łóżku, zaraz obok Sehuna w jego pokoju, oglądając jakiś film, który akurat szedł w telewizji, nawet nie zwróciłem uwagi jaki, ale zakładałem, że komedia, bo nie słyszałem dziewiczych krzyków Sehuna które swoją drogą niezwykle mnie bawiły. – Sehun, prosiłem cię o coś – powiedziałem – nie mogę się skupić!

W tym momencie obróciłem głowę i spojrzałem na niego. Spał, z głową wtuloną w poduszkę. Jego usta były nieco rozchylone, a grzywka, której tym razem nie zaczesał do tyłu, jak miał to w zwyczaju, lekko przysłaniała jego oczy. Zastanawiałem się, jak  był w stanie zasnąć w takim hałasie, kiedy ja myślałem, że zwariuję. Na początku może i nie zwracałem na to tak szczególnie uwagi, ale kiedy zadania zaczynały robić się trudniejsze, a ja miałem wrażenie, że mój mózg eksploduje, nie potrafiłem się skupić na jednej rzeczy. Poza tym rozpraszała mnie sama obecność Sehuna, który swoją drogą sam sobie wymyślił wspólne dni i tym sposobem ograniczał mnie i hamował moją nieprzeciętną inteligencję swoją własną głupotą.

– Denerwujesz mnie nawet, jak śpisz – stwierdziłem i uciszyłem telewizor, znajdując pilot zakopany gdzieś pomiędzy kołdrą. – Poza tym czemu musisz być tak seksowny, nawet kiedy się o to nie starasz – warknąłem, ciągle na niego patrząc. – Idiota.

Westchnąłem, opierając się o ramę łóżka i zamknąłem z hukiem zeszyt, wkładając do środka długopis. Już całkowicie odechciało mi się uczyć, będąc całkowicie rozproszonym przez osobnika leżącego po mojej lewej stronie. Męczyło mnie to, że zaczynałem się do niego przywiązywać, na samym początku roku szkolnego obiecałem sobie, że zostanę w wiernym związku z samym sobą, a zaczynałem się zdradzać. Nie wiem, czy to miało w ogóle jakikolwiek sens, ale to wszystko zmierzało w bardzo złą stronę, a ja sam nie potrafiłem już zawrócić.

Nie mogąc dłużej wytrzymać, powoli zszedłem z łóżka, starając się nie obudzić tego idioty i biorąc zeszyt, powoli ruszyłem w stronę wyjścia, by zaszyć się w swoim pokoju, gdzie najprawdopodobniej urzędował już Baekhyun oglądający stare koncerty Britney Spears. Zawsze, kiedy miał dużo czasu, a nie widział nigdzie Chanyeola, to robił, nawet jeśli znał je na pamięć. Ja tylko dziękowałem Bogu, że nie śpiewa i nie tańczy razem z nią, bo przysięgam, już dziś zacząłbym budowę ściany oddzielającej połówki naszych pokojów. I tak nieźle męczyłem się, słuchając po pięćdziesiąt razy na dzień „Baby one more time”, które prześladowało mnie nawet w snach.

Nie zdołałem jednak wyjść z pokoju, bo zatrzymałem się przy drzwiach i odwróciłem w stronę, gdzie spał Sehun. Kusił, a moje instynkty singla w potrzebie niemal krzyczały. Odłożyłem zeszyt na półkę, która stała obok drzwi i powoli wróciłem do łóżka, nie spuszczając oka z Sehuna. Przykucnąłem przy nim, patrząc na jego twarz wyrażającą czysty spokój. Miałem okazję, by posmakować tych jego idealnych ust, tak, żeby się nawet o tym nie dowiedział, co wydawało mi się planem idealnym. Zero niezręczności, po prostu szybki buziak i po sprawie, nic więcej. Jednak w mojej głowie to wszystko zdawało się o wiele prostsze, tam byłem też odważniejszy i o wiele bardziej optymistyczny, choć jeszcze wredniejszy, niż wydawałem się innym.

Po chwili jednak stwierdziłem, że to głupi pomysł i prostując nogi, ponownie ruszyłem w stronę drzwi z zamiarem wyjścia. Nim nacisnąłem klamkę, z nieodpartą chęcią odwróciłem się, by jeszcze popatrzyć na śpiącego Sehuna.

Taka okazja się więcej nie powtórzy.

Luhan, ogarnij się, do cholery jasnej!

Warknąłem pod nosem, po czym znów podszedłem do łóżka. Nachyliłem się nieco nad Sehunem, patrząc na jego twarz, która właściwie wcale nie była taka zła. Sehun był przystojny, choć krzywo się uśmiechał. Nie rozumiałem co ze mną robił, nie poznawałem tego uczucia, ale przy okazji mnie denerwował. To wszystko było jego winą, nie moją, jego. To on się do mnie przyczepił, to on mnie jeszcze bardziej nakręcał, to on nie chciał odpuścić.

Nachyliłem się nad nim, próbując dotknąć ustami tych jego warg, które nadal były lekko rozchylone, jakby same krzyczały do mnie, żebym się w nie wpił. Ale byłem najwyraźniej idiotą, bo podniosłem się nieco, oddalając od nich.

– Pocałujesz mnie, czy będziesz tak nade mną wisiał? – Nawet nie zorientowałem się, kiedy Sehun otworzył oczy. Ale nim jakkolwiek zdążyłem odpowiedzieć, podniósł się na łokciach i połączył nasze usta. Przez moment zamarłem, nie wykonując żadnego ruchu. Czułem jedynie jego zimne wargi, które nadal łączyły się z moimi, a moje serce dosłownie wypadało mi z piersi. Nie miałem pojęcia jak się zachować, sparaliżowało mnie. To dlatego Sehun jako pierwszy poruszył swoimi wargami, starając się pogłębić pocałunek, który oddałem, całkowicie instynktownie. Wraz z tym uniósł się wyżej, siadając i umiejscowił swoje dłonie na moich biodrach, przyciągając mnie do siebie. Kiedy siadłem na jego kolanach, poczułem, jak Sehun przejeżdża językiem po mojej dolnej wardze i wpycha go do moich ust, by zacząć pieścić podniebienie i złączyć go z tym moim. Pierwsza myśl, która wpadła mi do głowy, to ta, że to wstrętne, bo wymieniałem się z nim śliną, czyli mnóstwem bakterii, ale mimo to nie potrafiłem się od niego oderwać, sprawiał, że wariowałem, przysuwałem się do niego jeszcze bliżej, mimo że fizycznie to już nie było możliwe, ciągle poruszając wargami.

Ale gdy zabrakło mi tchu, odsunąłem się od jego ust i ze złością uderzyłem w ramię, w trybie natychmiastowym schodząc z jego kolan.

– Zwariowałeś?! – krzyknąłem. – Ukradłeś mój pierwszy pocałunek, ty niewyżyty idioto – warknąłem zaraz potem i starając się ukryć uśmiech, który cisnął mi na usta, wyszedłem z pokoju, zabierając po drodze zeszyt szybciej niż kiedykolwiek wcześniej.

To było miłe uczucie.

[14]

– Gdzie ty znowu mnie wleczesz? – zapytałem, gdy kazawszy ubrać mi się elegancko, wyciągnął z dormu na okropną pogodę. Wcale nie uśmiechało mi się przebywanie na otwartej przestrzeni nawet przez kilka sekund, a zwłaszcza iść do głupiej taksówki, która miała nas zawieźć do miejsca, o którym ten kretyn nie był łaskaw mnie poinformować. Jeszcze chyba nie nauczył się, że nie byłem wielkim zwolennikiem niespodzianek, w których on miłował.

– Zobaczysz.

Tak, wcale nie zaspokoił mojej ciekawości, wręcz ją wzniecił. Zastanawiałem się, co tym razem kreatywnego wymyślił, ale po ostatniej jakże ciekawej randce, zgadywałem, że wybierał pomiędzy restauracją a wesołym miasteczkiem. Jednak patrząc na to, jak kazał mi się ubrać, zgadywałem, że wybrał jednak tę pierwszą opcję. Tak jakbyśmy nie mogli zostać w dormie i poprosić Kyungsoo, żeby nam coś ugotował, wyszłoby na to samo, ale bez wydawania pieniędzy. Ale skoro Sehun stawiał, to nie miałem większych zastrzeżeń. Choć mógłby być romantyczniejszy i zabrać mnie na lot nad Seulem jak Christian Grey swoją Anę, bo przecież kasę miał, a ponoć mu na mnie zależało, więc w czym tkwił problem?

Oczywiście z tą restauracją się nie pomyliłem. Zaczynałem dochodzić do wniosku, że potrafię przewidzieć go już całkowicie, nawet jeśli szczególnie dobrze go nie znałem. Po prostu Sehun był osobą cholernie prostą, zakładałem, że taki sam ma mózg, to dlatego był beznadziejny z matmy.

– Przypomnij mi, żebym następnym razem to ja wybrał miejsce – powiedziałem, kiedy wysiadaliśmy z taksówki. Sehun zabrał mnie do cholernie drogiej restauracji, gdzie jedno danie kosztowało tyle co pensja nauczycieli w naszej szkole. Widziałem jedynie ludzi ubranych w kosmicznie drogie garnitury i sukienki wieczorowe od znanych projektantów, ludzi, którzy mieli swoje firmy, wpływowych inwestorów. Nie pasowały tu dwa dzieciaki, które dopiero co przyjechały z akademika. Ale te dzieciaki miały miliony na kontach swoich rodziców.

– Czyli będzie kolejny raz?

– Jeśli niczego nie spieprzysz, to się zastanowię – odparłem, dając się wprowadzić do środka. Zaraz koło nas pojawił się kelner i wskazał nam miejsce przy wcześniej zarezerwowanym przez Sehuna stoliku, który mieścił się przy oknie z widokiem na oświetloną rzekę Han. Było miło, naprawdę, chociaż nie lubiłem takich klimatów. Kojarzyły mi się z moim ojcem i niekończącymi się bankietami, na których musiałem się zjawiać, nienawidziłem ich. – A teraz podaj mi powód, dla którego tu jesteśmy. Chyba nie zamierzasz mi się oświadczyć? – pisnąłem. – Z całym szacunkiem, Sehun, ale nie wyobrażam sobie miesiąca z tobą, a co dopiero całego życia – dodałem, marszcząc nos.

Sehun roześmiał się, z rozbawieniem kręcąc głową, choć na jego miejscu nie byłoby mi tak do śmiechu. Dostał kosza, może nie całkowitego, ale w jakiś sposób powiedziałem mu, że jest denerwujący i nie chcę go widzieć. Ale pewnie był zbyt głupi, żeby nawet to zrozumieć.

– Nie, ale coś w tym rodzaju – powiedział – chciałbym o czymś z tobą porozmawiać, a w dormie nie ma ani chwili spokoju, zwłaszcza dzisiaj.

– Wiem, Kyung i Kai się pokłócili – westchnąłem. – Wiesz o co?

– Jongin powiedział Soo, że ma dość tych jego cholernie nudnych randek. Najpierw myślałem, że Soo go zabije, ale chyba trochę się opanował – odpowiedział Sehun, wzruszając ramionami. – Zakładam, że nadal ciska piorunami z oczu. Na miejscu Jongina ewakuowałbym się na jakiś inny kontynent.

Zaśmiałem się, słysząc to. To nie tak, że życzyłem im kłótni, po prostu śmieszyło mnie to, jak taki mały człowieczek jak Kyungsoo może mieć w sobie tyle jadu. Przebijał nawet mnie, co było już naprawdę dziwne i wcześniej niespotykane. Mały szatan. Ale wiedziałem, że Jongin w końcu przyjdzie do niego potulnie, przepraszając za swój wybuch i zgodzi się na każdą kolejną, głupawą randkę. To było pewne, że w tym związku spodnie nosi Do.

Zaraz potem podszedł do nas kelner. Zamówiliśmy z Sehunem jakieś danie, aż w końcu zostaliśmy sami. Póki co, widziałem, że nie chciał zaczynać tematu, który ciążył mu na sercu, dlatego ja postanowiłem zapytać go o kilka kwestii, których byłem ciekawy.

– Dlaczego wylądowałeś w szkole z internatem?

Sehun spojrzał na mnie i uśmiechnął się lekko.

– To przez rozwód moich rodziców – powiedział i wyprostował się na krześle. – Mój tata jest zawsze zapracowany, mama znalazła sobie nowego faceta, a ja trzy lata temu byłem dzieckiem, które niezwykle potrzebuje uwagi innych – stwierdził, ciągle na mnie patrząc. – Stałem się im zbędny. Kochaś matki nie chciał bachora, a tata nawet jeśli chciał, nie mógł rzucić firmy ot tak. Więc oboje z matką postanowili mnie odesłać. I właściwie jestem im wdzięczny, tu poznałem mnóstwo świetnych osób, z którymi tak łatwo nie zerwę kontaktów, w domu nie stałbym się taki, jaki stałem się tu.

– Czyli nie byłbyś dziwką – podsumowałem.

– Jesteś niemiły.

– Mówisz tak, jakbyś dopiero mnie poznał i nie wiedział – prychnąłem. – Ale nie tęsknisz za domem?

– Czasem tak, to normalne – odpowiedział – ale przyzwyczaiłem się. A ty? Nie tęsknisz za rodzicami?

– Tylko za mamą, taty już powoli miałem dość – stwierdziłem – on zresztą mnie też. Jak tylko dowiedział się, że jego synek woli kutasy, postanowił traktować mnie jak powietrze. Właściwie teraz dochodzę do wniosku, że to było główną przyczyną mojego pojawienia się tutaj – dodałem, nawilżając usta językiem. – Mama płakała jak wyjeżdżałem, prawie codziennie dzwoni, przynajmniej mam pewność, że to ona tęskni, mój tata zapewne cieszy się, że nie musi mnie oglądać, właściwie z wzajemnością – podsumowałem.

– Albo miał dość twojego upierdliwego charakterku.

– I kto tu jest niemiły – oburzyłem się. – Zapamiętaj, Oh Sehun. Twój wielki minus wciąż rośnie.

Sehun w odpowiedzi jedynie uśmiechnął się szeroko.

  

Około dziewiątej wieczorem pogoda zdecydowanie się poprawiła. Nie padało, a temperatura wcale nie była taka niska, choć mimo to musieliśmy założyć płaszcze. Sehun złapał mnie za rękę, jakby wszystkim dookoła chciał pokazać, że jestem jego i tylko jego, choć to było całkowitym kłamstwem. Mimo to nie wyrywałem swojej dłoni z jego uścisku, potulnie przy nim idąc. Spacerowaliśmy przez park, wśród zapalonych latarni, które rozświetlały mrok.

– Zdradź mi swój sekret, Sehun – poprosiłem, spoglądając na niego. – Uganiasz się za mną już tak długo, a jeszcze nie zwariowałeś – skomentowałem, patrząc na niego w zdziwieniu. – Inni już dawno by mnie olali.

Sehun nie był pierwszym, który mnie podrywał. Było ich wielu, ale po krótkiej rozmowie ze mną uciekali. Przyciągałem ich do siebie swoim niewinnym wyglądem, a jeszcze skuteczniej odstraszałem niezwykle chamskim charakterem, którego wszyscy zaczynali w końcu mieć dość. Ja sam czasem z samym sobą nie wytrzymywałem, zazwyczaj wtedy chodziłem spać, żeby nie słuchać więcej tych swoich durnych myśli, które mnożyły się w mojej głowie zbyt szybko.

– Czasem mam ciebie dość, racja – odrzekł – ale za bardzo cię lubię, żeby dać sobie spokój.

– Nie potrafię cię zrozumieć.

Sehun roześmiał się i pociągnął mnie na ławkę. Usiadł, a mnie posadził na swoich kolanach, tak jakby nie było miejsca obok. Nie skomentowałem tego, bo Sehun po chwili otulił mnie swoimi rękami i było mi jeszcze cieplej i milej, i właściwie chciałem pozostać w takiej pozycji, nawet jeśli ten wredny głosik w mojej głowie zawzięcie protestował.

– Laleczko – mruknął i pogładził dłonią mój policzek, wsuwając palce w moje jasne włosy. – To niebywałe, jak cholernie mnie zmieniasz – powiedział po chwili, a ja uniosłem głowę, by spojrzeć na jego twarz. – Czasem mam wrażenie, że powinienem to wszystko zatrzymać, bo kocham imprezować, kocham seks, kocham moje życie bez zobowiązań, ale kiedy widzę ciebie, uświadamiam sobie, że jeszcze bardziej wolę ciebie.

– O czym mówisz, Sehun?

– O tobie, Lu – odpowiedział prosto – o nas. Wiem, jaki masz charakter, wiem, że kłócimy się przynajmniej dwa razy dziennie o najgłupsze rzeczy, wiem też, że wcale mnie nie nienawidzisz i to, że chcę w końcu pożegnać te wszystkie przygody na jedną noc, ale muszę mieć dla kogo – szepnął i znów pogładził mnie po policzku, spoglądając na moje usta. – Po prostu bądź mój, Luhan.

Zagryzłem wargi, zupełnie nie wiedząc, co odpowiedzieć. Jak dotąd byłem tylko swój i uważałem, że bycie singlem, to najlepsze, co mi się przytrafiło. Ale Sehun... Sehun był seksowny, miał świetne ciało i całkiem przystojną twarz, nawet jego charakter nie był zły i ktoś mógł powiedzieć, że nie mógłbym znaleźć lepszego chłopaka, bo hej, to najlepsza partia, ale sam nie wiedziałem, czy ufanie mu to dobra decyzja.

– Nie wiem, Sehun – westchnąłem, patrząc w jego oczy – chyba się boję?

– Czego? Nie skrzywdzę cię przecież – obiecał i przytulił mnie do siebie jeszcze mocniej.

– Właściwie to bardzo proste, Hun – odezwałem się, opierając głowę o jego ramię. Była to najprawdopodobniej najlepsza pozycja, w jakiej w ogóle mogłem się ułożyć. Czułem te nieziemskie perfumy Sehuna o zapachu egzotycznym i jego ciepło, które niemal od niego emanowało.  W takich chwilach bywałem naprawdę spokojny i wcale nie taki groźny. – Mamy całkiem inne style życia. Jestem pewien, że któregoś dnia nie wytrzymasz i mnie zdradzisz, nawet jeśli będzie to jednorazowa przygoda. A ja, mimo że jestem niemiły i czasem aż za bardzo chamski, to cholernie łatwo mnie zranić. A ja nie wybaczam, Sehun.

Sehun podniósł moją głowę w dwóch palcach i zbliżył swoją twarz do mojej.

– Dla ciebie dam z siebie wszystko – powiedział i złączył nasze usta. Zaczynałem dochodzić do wniosku, że mogłem się od nich uzależnić, były miękkie i zimne, były tym, czego naprawdę potrzebowałem w swoim życiu częściej. I nawet jeśli miałem wiele powodów, by zakończyć to wszystko tu i teraz, zgodziłem się, wpijając w usta Sehuna jeszcze mocniej, zapominając o wszystkim, co dookoła mnie otaczało.

Bo byłem szczęśliwy i nie chciałem z tego rezygnować.

[15]

Środy nigdy nie były zbyt ciekawe, choć lubiłem je przez małą liczbę lekcji, jaką wtedy miałem. Tamta środa była jednak inna, ponieważ, podobno jak co roku, nasza szkoła organizowała dzień sportu, który był dla klas sportowych jak święto narodowe dla kraju. W ciągu całego roku szkolnego organizowano ponoć jeszcze jeden, w maju. Wtedy wszystkie boiska były pozajmowane, zwłaszcza te na zewnątrz, natomiast tamtej środy, głównie przez niską temperaturę, choć świeciło słońce, ten jakże wyjątkowy dzień odbywał się w środku. Przyjechały też inne szkoły, których kluby rozgrywały mecze w głównej hali, a z braku jakichkolwiek innych zajęć postanowiłem je obejrzeć, siedząc na trybunach razem z nieco zbyt pobudzonym Baekhyunem.

– CHANYEOL, TAK! PRZYŁÓŻ IM, KOTEK! – krzyczał, a ja miałem ochotę zasłonić się czymkolwiek, bo wstydziłem się koło niego siedzieć. – JESTEŚ NAJLEPSZY CHANNIE! – Oczywiście musiał to wtrącić. – Patrz, jaki Yeollie jest seksowny – pisnął z zachwytem, niemal się na mnie kładąc.

– Tak, bardzo, zwłaszcza kiedy poci się jak świnia i prawdopodobnie tak samo śmierdzi – podsumowałem, uśmiechając się wrednie.

– Przesadzasz – mruknął – jestem pewny, że sam chętnie rzuciłbyś się teraz na Sehuna – dodał, wskazując na Oh. Spojrzałem na niego, krzywiąc się od razu. Może niektórzy lubili widok  spoconych, umięśnionych ciał, do których przyklejały się koszulki, ale mnie to zdecydowanie odpychało. Jakoś nie potrafiłem podzielić entuzjazmu Baekhyuna i sam zastanawiałem się, jak ludzie mogli na taki widok wzdychać z zachwytem.

– Najpierw kazałbym mu  się iść wymyć – odparłem, częstując się od Baekhyuna popcornem. – Poza tym teraz wygląda jak zmokła kura, jest brzydki.

– Ty zawsze masz jakieś problemy – stwierdził – ja na przykład mam teraz ochotę podbiec do Chanyeola tam i wykrzyczeć, że ma mnie wziąć na tym parkiecie w tym momencie – powiedział prosto, a ja otworzyłem szerzej oczy, jeszcze mocniej krzywiąc się niż wcześniej.

– Błagam cię, nie rób tego – poprosiłem – oszczędź tego widoku ludziom.

– Tylko to powiedziałem, nie znaczy to, że to zrobię.

– Słuchaj, Baek – mruknąłem, kładąc mu rękę na ramieniu. – Może nie jestem szalenie spostrzegawczy, ale znam cię i wiem, że jesteś zdolny to zrobić – zakomunikowałem i przyciągnąłem rękę znów do siebie, kładąc ją na kolanach. – Mnie wystarcza sama wizja i od tego już bolą mnie moje biedne oczy, dlatego uspokój się Hyunnie i ochłoń – poleciłem, uśmiechając się do niego z nadzieją, że odpuści. I tak pewnie dorwie Chanyeola po rozgrywkach.

Baekhyun jedynie wydymał śmiesznie usta, odpuszczając sobie plany, które zapewne już tworzyły się w jego zbyt kreatywnej główce. Właściwie to współczułem Chanyeolowi. Ja na jego miejscu zwariowałbym z takim chłopakiem, wiem, bo musiałem z nim mieszkać w jednym pokoju. Chociaż przestał tak bardzo przerażać mnie ten okropny róż. Właściwie on był najmniejszym problemem. Bardziej martwiła mnie rosnąca liczba plakatów na ścianach.

– W ogóle, jak układa ci się z Sehunem?

– Co?

– No bo wiesz, z tego co widzę, to już jesteście na zupełnie innym etapie – zauważył – przespaliście się już?

– Co?! – powtórzyłem, patrząc na niego jak na idiotę. – Nie! Nie myśl nawet o tym, masz zbyt brudne myśli, Baekhyun.

– A ty jesteś zbyt wielką dziewicą.

Naburmuszyłem się, słysząc jego słowa. Może nie uprawiałem nigdy seksu, ale nie przesadzajmy. To nie znaczyło, że musiałem z pierwszym lepszym lecieć do łóżka.

– Po prostu nie jestem dziwką – odparłem spokojnie, powstrzymując się od wyrwania temu małemu gadule języka, bo zaczynał mnie irytować. Dziś po prostu przechodził samego siebie. – Poza tym jak będę chciał się z nim przespać, to to zrobię.

– Okej, jasne, rozumiem – rzucił – skończę już to, jak odpowiesz mi na jedno pytanie.

– Jakie?

– Podoba ci się Sehun?  – zapytał, a ja zamilknąłem, woląc nie odpowiadać. Ta informacja miała pozostać dla mnie i nikt miał o tym nie wiedzieć, nawet sam Sehun. – Lu, to tylko ja. Nie powiem Sehunowi – obiecał.

Przygryzłem wargę, spoglądając na niego niepewnie.

– Istnieje malutka, prawie niewidoczna szansa, że najprawdopodobniej się w nim zakochałem. Tak trochę i to mnie dobija – powiedziałem i z westchnieniem schowałem głowę w dłoniach.

Baekhyun chwilę później mnie przytulił, mówiąc, że czekał, aż przyznam to, co było już wiadome.

[16]

Z Sehunem wcale nie układało mi się tak źle, mogłem nawet powiedzieć, że było świetnie. Nawet nie kłóciliśmy się tak dużo, ograniczyliśmy to do minimum, nawet jeśli na początku wydawało się nam, że to właściwie niemożliwe. Po prostu przestaliśmy spędzać ze sobą aż tak dużo czasu, bo Sehun i tak miał te swoje treningi, na które zaczął chodzić codziennie, a ja wreszcie znalazłem sobie kółko, które polubiłem - mimo że było to najbardziej lamerskie kółko zainteresowań, jakie w ogóle mogłem znaleźć. Ale Minseok też chodził na kółko fizyczne i świetnie się bawił! Postanowiłem wziąć z niego przykład i się zapisać, zwłaszcza że w dormie już nie mogłem więcej wytrzymać.

Nasze dwa gołąbki, Kyungsoo i Kai się pogodziły. Teraz dosłownie wszędzie widziałem czerwone i różowe serca, słyszałem pełne radości wyznania miłości i mimo że byłem już w związku, to nadal mnie to cholernie irytowało. Dziękowałem jedynie w duchu, że Sehun nie biega za mną, krzycząc, że mnie kocha. Wtedy bym mu przyłożył, żeby raz i na zawsze zapamiętał, że tego nienawidzę.

Powoli zbliżał się grudzień, bo nadeszła już połowa listopada i pierwszy śnieg, którego było więcej, niż przypuszczałem. Ale przynajmniej na zewnątrz wszystko wydawało się takie ładne. Tylko nie mogłem już siedzieć w moim ulubionym miejscu za szkołą, jednak pocieszała mnie myśl, że kiedyś wreszcie będzie musiała nadejść wiosna, a później lato, a wtedy skończymy szkołę i to wszystko minie. Nie chciałem, chyba wolałem, żeby wszystko pozostało takie, jakie jest teraz, za wyjątkiem pogody, rzecz jasna.

Tamtego wieczoru Sehuna nie było, ponieważ Kai i Chanyeol wyciągnął go na boisko szkolne, Baekhyun spał, albo słuchał Britt, Suho zabrał na randkę moją kuzynkę, a reszta gdzieś po prostu się zmyła. Został tylko Kris, oglądając ze mną w pokoju dziennym jakieś kreskówki. Sam nie wiedziałem, dlaczego wybraliśmy akurat je, skoro mogliśmy obejrzeć jakiś pełen akcji film lub cokolwiek innego, ale stwierdziłem, że „Pora na przygodę” była fajna i nie chciałem, żeby Kris ją przełączał. Chociaż sam dobrze się bawił, śledząc przygody Finna i Jake’a, ja również, mimo że momentami się mi już przysypiało, a miałem czekać na Sehuna. Mógł wrócić szybciej, ja tu byłem zmęczony, poza tym miałem lepsze zajęcia do roboty w piątkowy wieczór.

– Przypomnij mi, żebym zabił Sehuna przy najbliższej okazji – poleciłem Krisowi.

– Co tym razem zrobił?

– Spóźnia się kretyn – warknąłem, podnosząc się do pozycji siedzącej. – Najpierw mówi, że będzie za godzinę, a później nie przychodzi po dwóch – oburzyłem się, chyba aż za bardzo gestykulując rękami, bo po chwili aż uderzyłem Krisa w twarz. – Cholera, przepraszam! – pisnąłem i rzuciłem mu się na ratunek, sprawdzając, czy jego przystojna twarz aż tak bardzo nie ucierpiała. –Żyjesz?

– Spokojnie, nie umrę od uderzenia siły trzepotu skrzydeł motyla – zaśmiał się, uspokajając mnie. – Nie obraź się, ale jesteś strasznie słaby, Luhan.

– Już tyle razy to słyszałem, że zdążyłem przywyknąć – prychnąłem i uśmiechnąłem się lekko, spoglądając kątem oka na wciąż idący telewizor. – To znaczy, gdybym usłyszał od Sehuna, już dawno zapisałbym go na czarnej liście.

– Masz taką listę? – zdziwił się.

– Nie, ale dla niego w każdej chwili mogę taką założyć – zaśmiałem się, przenosząc wzrok na Krisa, który również się uśmiechnął.

– Nie sądziłem, że tak skończycie.

– Co masz na myśli?

– To, że Sehun to typ podrywacza, a ty go nie chciałeś – odpowiedział na moje pytanie, przysuwając się do mnie. – Żałuję, że mnie ubiegł.

– Kris...

Nie dobrze. Kris, błagam cię, odejdź, bo robisz mi papkę z mózgu. Poza tym, cholera, ale miał całe kilka miesięcy na to, żeby jakkolwiek się za mnie wziąć. Sehun, który jest kompletnym idiotą o tym pomyślał i w końcu mu się udało, nawet jeśli na początku nie wyrażałem ku temu żadnych chęci. Kris miał łatwiej, bo od początku mi się podobał, ale nie chciałem być nieuczciwy w stosunku do Sehuna, który bardzo się starał, dlatego już odpuściłem, dochodząc do wniosku, że jednak z Sehunem wcale nie jest mi tak źle, po prostu czasem za dużo narzekam.

– Kris, nie – poprosiłem, kiedy nachylił się nade mną.

Mimo że kiedyś chciałem go pocałować i mieć go dla siebie, tak na wyłączność, bo cholera, był gorący i mnie pociągał, to teraz był dla mnie nikim innym jak świetnym przyjacielem, podobnie jak Suho czy Lay. Za wyjątkiem Baekhyuna, bo on był wyjątkowy i miałem go bardzo wysoko w swojej własnej hierarchii bliskich mi osób.

– Tylko jeden raz – obiecał i zbliżył swoją twarz do mojej – ostatni.

Wraz z tym poczułem jego usta na swoim policzku. Zarumieniłem się mocno, uśmiechając do siebie. To było miłe, może nie tak jak pocałunki Sehuna, ale przy tym nie przekraczało granic przyzwoitości, a Kris nie był dupkiem.

Mimo to inni musieli zobaczyć w tym wielką sprawę. Oczywiście był to Sehun, który wreszcie był łaskaw wrócić z teningu. Popatrzył tylko na nas spod mokrej grzywki, mrużąc groźnie oczy, ale nie odezwał się nic. Zacisnął jedynie dłonie na prawie pustej butelce wody, bez słowa udając się w stronę pokoju. Potem usłyszeliśmy jedynie donośny trzask drzwi, które zamknął z wielkimi pretensjami do całego świata. Zaraz po nim przyszedł Kai razem z Chanyeolem w świetnych humorach. Śmiali się, prawie potykając o własne nogi.

– Widzieliście gdzieś Baeka? – zapytał roześmiany Chanyeol.

– Śpi w naszym pokoju – powiedziałem, a Chan kiwnął głową i od razu skierował się w tamtą stronę.

– Baekkie, wstawaj, tatuś przyszedł – wrzasnął, a ja byłem pewien, że razem z Kaiem coś brali, bo ich świetny humor nie mógł pojawić się ot tak, znikąd, zwłaszcza, że Kai usiadł obok nas i przez długi czas nie mógł przestać się śmiać. Oglądał tą kreskówkę, która nadal szła, komentując coś do siebie.

Spojrzeliśmy z Krisem na siebie bez zrozumienia, po czym wzruszyliśmy ramionami.

Ten wieczór był naprawdę dziwny.

[17]

Ta cała sytuacja z Sehunem wcale nie była taka prosta do rozwiązania. Myślałem, że przyjdzie do mnie przed snem tylko po to, żeby mnie pocałować albo powiedzieć chociaż głupie dobranoc, ale nie raczył się zjawić. Ale rankiem, na śniadanie również nie przyszedł, które było później niż każde inne, więc nie było mowy, że zaspał. Poza tym Sehun był rannym ptaszkiem, to raczej ja spałem do południa jeśli miałem taką możliwość, dlatego wiedziałem, że się obraził. Czułem, że czeka mnie długa rozmowa z nim na temat zazdrości i głupich scen, których nienawidziłem. To właśnie dlatego nie chciałem być w związku! Wystarczyło jedno głupie niedomówienie, by wszystko zaczęło się tak bezpodstawnie sypać, nawet jeśli wcześniej wydawało się, że się układa. Nawet aż za dobrze.

Na początku nie przejmowałem się Sehunem. Nawet wybrałem się z Baekhyunem na zakupy, tylko po to, żeby poprawić sobie humor przez tego idiotę, ale kiedy kupiłem kilka nowych koszulek i parę idealnie leżących jeansów, znów poczułem, że żyję. Miałem też nadzieję, że kiedy wrócimy, Sehun postanowi się ogarnąć i do mnie odezwać, albo przynajmniej pokłócić jak cywilizowany człowiek za pomocą słów. Wtedy nie miałbym wyrzutów sumienia, że coś zrobiłem źle, kiedy to ten kretyn wmawiał sobie zapewne wielkie zdrady, jakich się dopuściłem podczas jego nieobecności.

Mimo że była sobota, dorm był wypełniony wszystkimi moimi przyjaciółmi. Jakoś nikomu nie chciało się nigdzie wychodzić na taki śnieg, a w środku było ciepło i przyjemnie. Tylko ja i Baekhyun byliśmy jakimiś wyalienowanymi osobnikami, których nikt w tamtej chwili nie potrafił zrozumieć.

– Widziałeś może Sehuna? – zapytałem Kyungsoo, który przyrządzał w kuchni kolację. Był zajęty, ale zawsze miał oczy dookoła głowy i jako jedyny był na tyle ogarnięty, by to zauważyć.

– Nie – odparł – nadal siedzi w tym pokoju?

– Najwyraźniej. – Wzruszyłem ramionami, zabierając z deski pokrojoną w plasterki marchewkę, za co Kyungsoo zgromił mnie wzrokiem. Jongin na moim miejscu już prawdopodobnie trząsł się i byłby w stanie wyciągnąć tę marchewkę sobie z gardła, byleby mu ją oddać. Ja wystawiłem Do jedynie język i zaśmiałem się, zabierając jeszcze jedną.

– Co ty mu zrobiłeś? Nigdy się tak nie zachowywał – stwierdził, tym razem zabierając się za krojenie cebuli. Zastanawiałem się, jak mu się chciało. Na jego miejscu dawno kazałbym tym wszystkim idiotom gotować sobie na własna rękę, a nie służyć im jak kelner w restauracji, w której byłem razem z Sehunem wcale nie tak dawno.

– Dopadła go choroba zwana zazdrością.

Kyungsoo zaśmiał się, kiwając ze zrozumieniem głową.

– Mogłem się domyślić, że o to chodzi – stwierdził, wrzucając do gotującej się wody wszystkie pokrojone warzywa. – Ale bądź dla niego wyrozumiały, pierwszy raz jest w związku i będzie zazdrosny o każdą, nawet najgłupszą rzecz. Pamiętam jaki Nini był na początku. – W tej chwili uśmiechnął się do siebie niewyobrażalnie szeroko. – To tylko kwestia czasu, aż się do siebie przyzwyczaicie. Wtedy właściwie przestaniecie zwracać tak bardzo uwagę na to, co robi druga połówka.

– Ty Jongina nie przestałeś kontrolować – zauważyłem.

– Jongin to inna bajka – mruknął – jeżeli dam mu za dużo swobody, aż nadmiernie ją wykorzysta, a do tego nie chcę dopuścić. A ty lepiej idź pogadaj z Sehunem, bo mógł nawymyślać niestworzonych historii, w które sam zaraz zacznie wierzyć. Poza tym nie jadł śniadania, a kolacja będzie niedługo.

Kiwnąłem głową, po czym wycofałem się z kuchni, kierując w stronę pokoju Sehuna i Chanyeola. Po drodze, w salonie zauważyłem Baekhyuna przytulającego się do Yeola, który próbował grać w jakąś grę z Krisem na Xboxie. Obok leżał Tao razem z Layem, oglądając gazetę. Reszta po prostu siedziała, nie robiąc nic konkretnego, jedynie egzystując w mniej kreatywny sposób niż inni. Tylko Sehun postanowił zamknąć się w pokoju i nie wpuszczać do niego nikogo, nawet biednego Chanyeola, który nie mógł wejść do środka po głupi telefon.

Gdy stanąłem pod drzwiami do jego pokoju, bez namysłu w nie zapukałem. Oczywiście jak zakładałem wcześniej, nie dostałem żadnej odpowiedzi, bo po co miałby się w ogóle wysilać na choć jedno słowo.

– Sehun – odezwałem się, po raz kolejny waląc w te drzwi, ale Sehun jakby zapadł się pod ziemię, nie słyszałem żadnej odpowiedzi. – Hunnie, mógłbyś się w końcu odezwać, albo wyjść? – zapytałem, nie ruszając się spod tych drzwi nawet o krok. Jeśli będę musiał, postoję tu trochę dłużej, tylko po to, żeby wyciągnąć tego kretyna do świata żywych i przy okazji walnąć go w tą głupią, pustą głowę, by się opamiętał, o ile już nie było za późno. – Sehunnie, wyłaź.

– Nie – odezwał się wreszcie. Wow, widzę postępy.

– Tak, wyłaź w tej chwili, bo obiecuję, że nie ręczę za siebie – ostrzegłem go, już mając serdecznie dość całej tej sytuacji. Nie czułem się winny, bo nie zdradziłem Sehuna, to on wmawiał sobie takie brednie. Już dawno wiedziałby o co chodzi, jeśli tylko porozmawiałby ze mną jak człowiek z człowiekiem, a nie zachowywał się jak przedszkolak postawiony w kącie. Jego zachowanie doprowadzało mnie do szału i gdyby nie dzisiejsze zakupy, już dano by mu się jeszcze bardziej dostało, niż planowałem. – Przestań zgrywać dzieciaka i w tej chwili stamtąd wyłaź!

– Nie, idź sobie! – warknął.

– Okej, jak chcesz, pójdę do Krisa – uprzedziłem go, ale nim zdążyłem się ruszyć, drzwi otworzyły się. Sehun w trybie natychmiastowym złapał mnie za nadgarstek i wciągnął do pokoju, całując mocno i brutalnie. Nie mogłem nawet zaczerpnąć powietrza, bo ta pijawka wpiła się we mnie i nie chciała odessać nawet na moment. Swoje ręce położył na moich biodrach, przyciskając moje ciało do jego, które swoją drogą było w połowie nagie. Nie wiem gdzie zgubił koszulkę, ale w samych spodniach od piżamy wyglądał seksownie.

– Nigdy więcej się tego nie waż robić.

– Czego? Rozmawiać z Krisem?

– Zdenerwowałeś mnie wczoraj.

– Ale ja nic nie zrobiłem! To tylko twoja głupia wyobraźnia cię trochę poniosła – sprostowałem, przejeżdżając palcami po jego wyrobionych ramionach. – Kris pocałował mnie w policzek, Sehun. Policzek. W policzek całuje nie też mama, Baekhyun i Seohyun. To całkiem normalne, a ty musisz przestać być zazdrosny o takie coś.

– Po prostu nie chcę cię stracić.

– Przecież nie tracisz, idioto. Skoro wybrałem ciebie, to coś znaczy, prawda? – mruknąłem i tym razem to ja go pocałowałem, uśmiechając się lekko, czując jak go oddaje. Jego język rozchylił moje wargi, a jego dłonie zjechały niebezpiecznie nisko, tuż pod moje pośladki. Nie wiedziałem co kombinuje, ale już zaczynało mi się to nie podobać. Mimo to nadal było przyjemnie, więc kontynuowaliśmy nasze pocałunki, kiedy Sehun pchął mnie w stronę jego łóżka, od razu mnie na nie popychając. Zaraz potem zawisnął nade mną, znów atakując moje usta, które swoją drogą zaczynały robić się nieco spierzchnięte od zbyt intensywnej, nagłej pieszczoty, którą serwował mi Sehun. Swoimi dłońmi jeździł po moim ciele, sprawiając, że w mojej głowie niemal wirowało. – Sehun, co ty do cholery robisz?

– Daję ci lekcję. Chcę, żebyś wiedział, że jesteś mój i tylko mój – odpowiedział, wsuwając jedną z dłoni pod moją koszulkę.

– Nie traktuj mnie jak przedmiot – warknąłem, jednocześnie poczułem jak moje policzki oblewa soczysty rumieniec, ponieważ ten idiota postanowił zawędrować dłonią nieco wyżej, do moich sutków. Co on sobie właściwie wyobrażał? Co z tego, że byłem jego chłopakiem? Nie miał prawa dotykać mnie bez mojej zgody, która w tym wszystkim była najważniejsza. – I złaź ze mnie, zaraz będzie kolacja – powiedziałem już nieco mniej groźnie, to znaczy... bardzo się starałem, ale naprawdę ciężko protestować, kiedy nad tobą wisi półnagi bóg seksu, ale niestety z rozumem jak u wiewiórki. – Sehuna-ah.

– Nie wypuszczę cię – mruknął, po czym pocałował mnie prosto w usta. – Nie chcę.

– Szczerze mnie to nie obchodzi, ty niewyżyty zboczeńcu – odparłem – w takim razie sam sobie pójdę – dodałem i już miałem zamiar go z siebie zepchnąć, kiedy złapał za moje ręce i przyparł do łóżka. – Wiesz, że dotykanie ludzi bez ich zgody to molestowanie? A jeśli posuniesz się dalej, to będzie gwałt – ostrzegłem go, a Sehun uśmiechnął się jedynie, schodząc pocałunkami na moją szyję.

– To nie będzie gwałt, jeśli będziesz błagał mnie o więcej.

– Co? – Nim zdążyłem jakkolwiek to zrozumieć, Sehun ponownie wpił się w moje usta, dłońmi rozpinając moją koszulkę. Guziczek po guziku, i musiałem przyznać, że szło mu całkiem sprawnie, a ja naprawdę nie wiedziałem jak już mam protestować, kiedy przy okazji muskał opuszkami palców skórę na moim torsie.

Nie przestawał mnie całować, robił to zachłannie, a mi momentami brakowało oddechu, ale dałbym wszystko, by te pocałunki nie miały końca. Podobało mi się to, nawet jeśli swoje dziewictwo miałem zachować do ślubu, dla tego jedynego, który nie będzie Sehunem, czyli szkolnym playboyem. Ale miałem też pewność, że teraz jest mój, a ja w jego odczuciu nie jestem pierwszym lepszym, który nawinął się zupełnie przez przypadek. Sehun wiedział co robić, ja nie. Momentami wydawało mi się, że zasłabnę od nadmiaru jego pocałunków i zbyt intensywnych pieszczot, którymi mnie obdarzał, ale chyba dzielnie się trzymałem, zaciskając usta, kiedy Oh odpiął moje spodnie i całkowicie mnie ich pozbawił. To sprawiło, że zarumieniłem się jeszcze mocniej, chowając swoją twarz pod dłońmi, byleby Sehun nie zobaczył tych wielkich, różowych plam na moich policzkach. To wszystko było dla mnie nowe, nigdy z nikim nie zaszedłem tak daleko, a jeszcze niedawno nawet całowanie było czymś, czego nigdy nie robiłem.

– Sehun – jęknąłem, kiedy otarł się swoim kroczem o moje. Przysięgam, że w tamtej chwili zabrakło mi powietrza. Nie mogłem go zaczerpnąć, czułem, jak się duszę, wypychając biodra do góry, byleby poczuć to jeszcze raz. Działałem instynktownie, przenosząc swoje dłonie na jego tyłek, który swoją drogą był idealny. Zacisnąłem palce na jego pośladkach, czym wywołałem u niego zduszony jęk i musiałem przyznać, że spodobało mi się to.

– Przez ciebie, Luhan, kiedyś oszaleję – wymruczał do mojego ucha, które cmoknął szybko, by zaraz znów powrócić do moich ust.

Już nie protestowałem, kiedy wsunął palce pod moje nieco już byt obcisłe bokserki przez wciąż rosnącą erekcję i zsunął je, całkowicie pozbawiając mnie jakiegokolwiek odzienia. Jeżeli miałem być szczery, cholernie się wstydziłem, bo nikt wcześniej nie widział mnie nago, oczywiście pomijając moich rodziców, ale byłem wtedy mały i nieświadomy. I niby Sehun już raz widział mnie bez ubrań, takiego jakiego stworzyła mnie matka natura, w pierwszy dzień, kiedy byłem tak głupi i nie zamknąłem drzwi do łazienki, ale myślę, że wtedy wszystko działo się tak szybko, że nic nie zdążył zobaczyć. Taką przynajmniej miałem nadzieję.

Nie pozostawałem mu dłużny, szybko pociągnąłem za gumkę od jego spodni od piżamy, a on sam ściągnął je, rzucając gdzieś w kąt. Jak mogłem się spodziewać, nie miał nic pod nimi, bo hej, po co komu majtki.

Spoglądając na jego dolne partie ciała, otworzyłem szerzej oczy, starając się jakoś ustabilizować swój oddech i zbyt szybkie bicie serca, które jak na złość ciągle przyspieszało, jakby w jednej chwili chciało wypaść z mojej klatki piersiowej. Obserwowałem, jak Sehun sięga do swojej szafki nocnej, z której wyciągnął prezerwatywę i butelkę z lubrykantem. Jakoś wcześniej nie zdążyłem o tym pomyśleć, ale w tej chwili miałem ochotę mu z tego łóżka zwiać i zabarykadować się w swoim pokoju, nigdy już nie dopuszczając go do siebie. Ale byłem tak bardzo przejęty tym widokiem i sparaliżowany, że jedynie byłem w stanie przełknąć ślinę i czekać na jakiś ruch Sehuna, który nadszedł szybciej, niż się mogłem tego spodziewać. Założył prezerwatywę na swojego penisa, zbliżając się do mnie, po czym rozsunął moje nogi i nachylił się nade mną, by cmoknąć mnie w czoło.

– Mogę się wycofać? – zapytałem z nadzieją.

– Nie – stwierdził – już za późno na to, laleczko.

Cóż, przynajmniej próbowałem.

Sehun nawilżył swoje palce truskawkowym lubrykantem, którego woń była aż za mocna jak dla mnie. I całując mnie w usta, wsunął od razu we mnie dwa palce, starając się jakoś mnie rozciągnąć. Nie bolało, dyskomfort nie był też jakiś szczególny, ale czułem się dziwnie, zwłaszcza kiedy wsunął trzeci palec, poruszając dłonią szybciej.

– Kurwa – sapnąłem – przestań, Sehun – wybłagałem go, zacieśniając palce na jego ramionach – przestań mnie rozciągać i wejdź do cholery we mnie, bo dłużej nie wytrzymam – jęknąłem bezwstydnie, chcąc wreszcie poczuć go w sobie.

– Aż tak ci się spieszy? – zaśmiał się, wyciągając ze mnie palce. Potem wylał na nie jeszcze trochę żelu i rozsmarował go na całej długości swojego penisa, patrząc się przy tym na mnie, jakby co najmniej chciał mnie zjeść. Dobra, to zaczynało się robić chore, ale wiedziałem, że jak coś będzie nie tak, mam wołać Krisa, który jest za ścianą i skopie Sehunowi ten jego zgrabny tyłek, bo przecież kiedyś mi to obiecał. A słowa się dotrzymuje.

– Ostrzegam, że jak będzie bolało, to już nigdy nie będziesz w stanie nikogo zapłodnić – ostrzegłem go i naprawdę mówiłem śmiertelnie poważnie, a ten kretyn znów wziął to jako żart i pocałował mnie mocno, unosząc moje biodra nieco do góry, by powoli się we mnie wsunąć. I już od razu pomyślałem, że spełnię swoją groźbę, bo piekło jak cholera. Mój jęk bólu stłumił niekończący się pocałunek, którego Sehun za żadne skarby świata nie chciał przerywać. Ale później nie poruszył się, czekał po prostu, aż przyzwyczaję się do jego rozmiarów. Trwało to chwilę, aż sam nie poruszyłem biodrami, dając mu znak, że może może zacząć.

Na początku było dziwnie. Nie potrafiłem opisać tego uczucia, chyba przez to, że przez chwilę kręciło mi się w głowie, a ja sam nie wiedziałem co się dzieje. Słyszałem, jak Sehun posapywał cicho i mruczał mi do ucha niczym kocur, mocno poruszając swoimi biodrami w przód i w tył. Nie czułem przyjemności, nie czułem właściwie nic, prócz ciepła jego ciała i bałem się, że już będzie tak do końca, ale gdy Sehun postanowił uderzyć pod innym kątem, z moich ust wyrwał się krzyk, którego nie potrafiłem powstrzymać.

Każde uderzenie było podobne, piętnowało moją przyjemność, a ja zaczynałem rozumieć, co inni widzą takiego w seksie. Był cholernie przyjemny, mimo że wcześniej wydawało mi się, że nie wytrwam i po prostu ucieknę Sehunowi, nie dając mu dokończyć. Podobało mi się to, w jaki sposób jego biodra się poruszały, z jaką siłą jego penis uderzał o moją prostatę i to, jak Sehun wyznacza szlak pocałunków na mojej szyi. Nie powstrzymywałem jęków, które z coraz większą częstotliwością zaczęły uciekać spomiędzy moich warg, nie kontrolowałem też swoich palców, które wbijały się w plecy Sehuna, zostawiając tam czerwone, pociągłe ślady od paznokci. Przymykałem oczy, czując, że dłużej nie wytrzymam, słuchając jęków Sehuna, który jedną z dłoni przeniósł na moje gotowe do wytrysku przyrodzenie, które ścisnął w palcach, poruszając nim miarowo.

– Sehun-ah – doszedłem z jego imieniem na ustach, plamiąc spermą jego umięśniony brzuch i rękę. Sam wykonał we mnie jeszcze kilka zdecydowanych, szybkich ruchów, aż osiągnął swoje własne, intensywne spełnienie, szepcząc, że jestem najlepszy.

Chwilę po tym nie robiliśmy nic, dopóki Sehun nie wyszedł ze mnie. Wyrzuciwszy prezerwatywę, położył się obok mnie i pocałował mnie w czoło, uśmiechając się lekko.

– Nie sądziłem, że kiedykolwiek będę w takiej sytuacji.

Spojrzałem na niego bez zrozumienia.

– Jakiej?

– Wiesz... – mruknął i przytulił mnie do siebie. – W takiej, że będę miał chłopaka, za którym będę szalał tak mocno, jak teraz. I wiedział, że nigdy nie odpuszczę, ponieważ dzięki tobie jestem szczęśliwy – powiedział i uśmiechał się do mnie.

W odpowiedzi pocałowałem go lekko. Tak, ja też byłem szczęśliwy.

A/N

Nawet nie wiecie, jaką ulgę czuję po napisaniu tego ff. Wreszcie mogę zabrać się za coś, co niesamowicie jest bliskie mojemu sercu, czyli Mysterious. Co do Mysterious, myślę, że to opowiadanie będzie jednym z niewielu tak ambitnych, mam zaplanowane dosłownie wszystko i myślę, że napisanie tych wszystkich stron trochę zajmie, zakładam, że dodam część pierwszą (będzie podzielone na 2 części) w 2 rocznicę bloga, czyli w czerwcu, bo do napisania mam bardzo dużo, a z kondycją moich rąk, bywa różnie, ale to się zobaczy. Po drodze na pewno dodam jakieś miniaturki :D

Poza tym chciałam wam bardzo bardzo podziękować, jeśli chodzi o statystykę bloga. To przecież 114 tysięcy wyświetleń (nie liczą się moje, ponieważ włączoną mam taką opcję, czyli wszystko dzięki wam *^*), prawie 200 obserwatorów i 700 komentarzy. Mimo wszystko czuję się naprawdę doceniana, zwłaszcza, że często piszecie do mnie na twitterze, asku a nawet facebooku, że lubicie moje opowiadania, że są waszymi ulubionymi, i cholera, to niesamowicie wpływa na to, że chcę pisać, że czuję się w tym coraz lepiej i pewniej.

Zdziwiło mnie tylko to, że tak spodobało wam się to opowiadanie. Napisałam je ot tak, bez żadnego planu, ani szczególnych chęci, ale skoro lubicie tak takie lekkie opowiadania, może jeszcze takie napiszę, zobaczę. Najpierw mimo wszystko chcę napisać Mysterious, to jest moim priorytetem.

Na koniec mam dla was jedną prośbę, o to, by każdy, kto przeczytał pozostawił choć króciutką opinię, oczywiście nie musi być pozytywna. Napiszcie, co myślicie :) Przy miniaturkach tak bardzo nie zależy mi na tym, ale jednak przy dłuższych opowiadaniach - bardzo. 

Co powiecie na sequel do tego ff? MPREG? : 3